Mijn Gouwe Ouwe voor de maand maart 2020. Een maand die we nooit meer zullen vergeten. Vandaag deel ik het recept: pasta met Gorgonzola en spek, uit mijn befaamde knipselmap. Een recept dat je altijd op voorraad kunt hebben, een recept dat past in deze tijd. We gaan proeven van een pastasaus die je met recht een guilty pleasure mag noemen.
Jij hamstert momenteel toch niet? Of stiekem een beetje? Bij de grootgrutter is bijna niet meer aan gedroogde pasta in wat voor soort of vorm dan ook te komen. En ook de rekken met blikken en potten zijn grotendeels leeggeroofd net als, ja hoor, we nemen ‘m nog een keer mee; de rollen pleepapier. Niet aan te slepen. Ik heb de idee dat Nederland thuis goed in de voorraad zit.
Hulde aan iedereen die zijn nek uitsteekt
Echter: alle gekheid op een stokje. We zitten in het centrum van een hele vervelende en zorgelijke periode. Het coronavirus is onder ons en met man en macht wordt eraan gewerkt om dit super besmettelijke virus de baas te worden. Diepe buiging voor alle medelanders die dag en nacht in de weer zijn, op welke manier dan ook, om hulp te bieden. En dan heb ik het niet alleen over verzorgenden, maar net zo goed over de vakkenvullers in de supermarkt, de postbezorgers, en eigenlijk iedereen die zijn nek uitsteekt om er te zijn voor de ander. Hulde.
Pasta met Gorgonzola: snel, maar heavy
Terug naar de voorraad. In de negentiger jaren was er bij ons thuis een gerechtje heel erg favoriet. We aten het vaak als we van vakantie terugkwamen. Of na een lange en drukke werkdag. Want:
supersnel te maken
weinig ingrediënten nodig
hele gerecht komt uit de voorraadkast
Een klein nadeel: het is een regelrechte calorieënknaller. Soit. Dat moet af en toe kunnen vind ik. Dus geef ik deze smaakmaker van jewelste met plezier aan je door. Geniet! Met mate, dat dan weer wel.
Welke wijn bij pasta met Gorgonzola en spek?
Dit pastagerecht is heel romig en ‘zwaar’. Kies hier voor een frisse witte wijn die het logge vet van de kaas compenseert. Denk aan een friszure Gavi, Pinot Grigio of een frisse Chardonnay. Vanwege de spek in de saus kun je ook kiezen voor een rode wijn met verfrissende zuren, zoals een Italiaanse Dolcetto of Bardolino.
2 à 3 personen
10 minuten
Ingrediënten
250 gram gedroogde spaghetti
150 gram katenspek (vleeswaren, vacuüm verpakt), in repen gesneden
1 teen knoflook, gepeld
150 gram Gorgonzola (vacuüm verpakt), in blokken gesneden
1 flesje houdbare koffieroom (125 ml)
vers gemalen zwarte peper
Stap 1
Kook de spaghetti beetgaar volgens de gebruiksaanwijzing op de verpakking.
Stap 2
Doe intussen de katenspek-repen in een steelpan. Bak ze op matig hoog vuur al omscheppend ca. 2 minuten. Pers de knoflook erboven uit. Roer goed door tot de knoflook begint te geuren. Voeg de gorgonzola en koffieroom toe en breng al roerend tegen de kook aan. Blijf roeren tot een samenhangende saus. Breng op smaak met versgemalen peper en serveer met de spaghetti. Lekker met een grote schaal gemengde groene sla.
INTERESSE GEWEKT?
Volg mij dan op Instagram, Facebook of Pinterest en blijf op de hoogte van mijn laatste culinaire avonturen.
Meer heerlijke recepten met bijpassende wijnsuggesties? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief.
Valentijnsdag! Bij mij dus geen rode harten, taarten of koekjes. Wel deze fantastische bolognesesaus gemaakt van lamsgehakt met speciale pastasoort strozzapreti. Het is een recept van onze driesterren kok Sergio Herman uit zijn allernieuwste kookboek ‘Sobremesa’. Daarin brengt hij een ode aan zijn geliefde eiland Ibiza.
Nou, ik zeg jullie. Met deze Italiaanse pasta kun je gerust je lief verrassen en verwennen. En daarvoor hoef je dus niet naar Ibiza of Antwerpen (The Jane). Geniet gewoon thuis van deze pasta die in een half uurtje op tafel staat.
Sergio op Ibiza
In het intro van het recept zegt Sergio het volgende:
‘Eigenlijk is dit een soort bolognese van lamsvlees. Ik heb zowel zachte als harde ricotta gebruikt. De zachte maakt de ragù lekker romig, de harde geeft de pasta op het laatste moment extra power.’
Helaas is harde ricotta moeilijk verkrijgbaar in Nederland. Dit is een verse ricotta die geperst, gezouten en gedroogd is. We vervangen dit door Italiaanse Pecorino-kaas.
Welke wijn bij Strozzapreti met lamsragù?
Ragù is lekker romig en smaakt duidelijk naar lam, vleugje citroen en nabrandertje van de chilipeper.
Hier drinken we een mooie Barbera bij! Wat denk je van de biologische Barbera van Parusso, uit het boek van Cees van Casteren? Die kreeg maar liefst een 9,5 van de drie Masters of Wine. Door z’n zachte volle smaak is hij de perfecte begeleider. Te koop bij Job van Welie in Gouda.
Maar ook andere rode Italiaanse wijnen combineren uitstekend. Denk aan Chianti, Dolcetto of de Rosso uit Umbrië.
4 personen
30 minuten
Ingrediënten
olijfolie
500 gram lamsgehakt
1 ui, fijngesneden
3 teentjes knoflook, fijngesneden
3 eetlepels verse tijmblaadjes
½-1 eetlepel chilivlokken
(zee)zout en versgemalen zwarte peper
3 tomaten, ontveld
100 ml witte wijn
150 ml kippenbouillon
300 gram strozzapreti of andere kleine pasta (trofie)*
150 gram zachte ricotta
sap en rasp van ½ citroen
60 gram harde ricotta of pecorino, geraspt
10 blaadjes verse munt
(Oost-Indische kers)
Stap 1
Verhit 2 eetlepels olijfolie en bak het lamsgehakt met de ui, knoflook, tijm en chilivlokken rul. Breng op smaak met zout en peper.
Stap 2
Snijd de tomaten in kleine stukjes en bak ze kort mee met het gehakt. Blus af met de wijn en laat deze verdampen. Voeg de kippenbouillon toe en laat tot de helft inkoken tot een smeuïge ragù.
Stap 3
Kook de pasta in gezouten water met wat olijfolie al dente volgens gebruiksaanwijzing. Giet af en schep door de lamsragù.
Stap 4
Roer de zachte ricotta met 2 eetlepels olijfolie door het gerecht. Verfris met het citroensap en -rasp. Breng op smaak met zout en peper. Bestrooi met de harde ricotta en garneer met muntblaadjes (en Oost-Indische kers). Lekker met gegrilde courgette.
Het kookboek
Sobremesa is een boek om verliefd op te worden. Zo mooi gemaakt; je voelt de liefde voor het eiland en je wilt meteen een vlucht boeken. Sobremesa betekent ‘natafelen’ met die momenten waarop de mooiste herinneringen worden gemaakt, de beste gesprekken worden gevoerd en het leven volop wordt gevierd’. Behalve recepten en fantastische foto’s, vind je in het boek ook een lijst van adressen met restaurants en tips voor foodies. In ieder geval mijn zin is aangewakkerd en de plannen liggen al klaar.
Titel : Sobremesa Auteur : Sergio Herman Fotograaf: Kris Vlegels Uitgever : Uitgeverij Carrera Culinair ISBN : 978 904 884 438 8 Prijs : € 34,99
Al eerder publiceerden we een gerecht uit het boek: Moorse kip! Ook zo’n toppertje. Meer heerlijke recepten met bijpassende wijnsuggesties? Meld je aan voor de nieuwsbrief.
Ken je het kookboek Henna Hanina al? Onlangs schreef Mieke van Laarhoven een enthousiaste recensie over dit prachtige kookboek van Nadia Zerouali waarin zij een ode brengt aan alle Marokkaanse oma’s van haar geboorteland Marokko (lees hier!).
Nadia doet boodschappen in Marokko
Inmiddels heeft dit kookboek een tweede plaats bemachtigd in de wedstrijd Multiculinair Kookboek 2019 (Sumak van Anas Atassi werd eerste: zie hier zijn recept van Muhammara!). En dat is meer dan terecht!!!
Uit Henna Hanina komt dit supersimpele pastagerecht; een aanrader. Het originele recept wordt gemaakt met woestijntruffels en kaasjeskruid (bqula op z’n Marokkaans). Maar gelukkig heeft Nadia voor goed verkrijgbare vervangers gezorgd: kastanjechampignons en wilde spinazie. En daarmee ontstaat eveneens een heerlijk smeuïg pastagerecht. En de Riso (je komt dit ook tegen onder de namen vogeltongpasta, risoni of orzo)? Je koopt dit gewoon bij de supermarkt; het is een pastasoort die op rijst lijkt. Kijk dus in het Italiaanse pastaschap!
Welke wijn bij riso-pasta met paddenstoelen en spinazie?
Het gerecht is lekker smeuïg en voelt zacht aan in de mond. Bite ontstaat door de champignons. Schenk er bijvoorbeeld een zachte ronde witte wijn bij, zoals de witte Rhône van La Cabotte. Gemaakt van witte grenache, clairette en viognier.
4 personen
20 minuten
Ingrediënten
400 gram riso-pasta
500 gram kastanjechampignons
4 tenen knoflook
400 gram (wilde) spinazie
milde olijfolie
peper, zout
50 gram pijnboompitten
50 gram witte kaas (bijv. feta)
1 eetlepel citroensap
Stap 1
Kook in een pan met ruim water en zout de pasta in ca. 12 minuten beetgaar. Maak intussen de truffels of champignons schoon en snijd ze in plakjes. Snijd 3 tenen knoflook in plakjes. Was het groen en snijd grotere bladeren in kleine stukjes. Houd 50 gram achter.
Stap 2
Verhit een scheut olie in een grote wok of koekenpan. Bak de paddenstoelen en knoflook 3 minuten. Voeg het groen toe en laat het slinken. Breng op smaak met peper en zout.
Stap 3
Rooster de pijnboompitten in een droge koekenpan goudbruin. Doe ze in een vijzel of in de keukenmachine. Voeg het achtergehouden groen toe samen met 1 teen knoflook, de witte kaas, citroensap en 3 eetlepels olijfolie. Pureer tot een smeuïge pesto. Breng op smaak met peper en zonodig zout.
Stap 4
Giet de pasta af en roer hem door het paddenstoelenmengsel. Verdeel over 4 borden. Schep de pesto erop. (Rasp er nog extra witte kaas over).
‘Appeltje, eitje’ is het net uitgekomen kookboek van tv-ster Tooske Ragas. Ze wilde een kookboek maken met ‘altijd goed’-recepten. Speciaal bedoeld voor mensen met een drukke agenda. Nou, daar voldoet dit spaghetti-recept zeker aan. Het staat in 25 minuten op tafel! En lekker dat ie is…
In huize Ragas is het altijd druk met vier kinderen en twee drukbezette ouders. Om toch elke dag weer iets gezonds en lekkers op tafel te zetten verzamelde Tooske een indrukwekkende hoeveelheid recepten. Haar vriendinnen hielpen mee. En dit recept van Spaghetti met garnalen-roomsaus is afkomstig van haar vriendin Dominique.
Dominique: “Je hoeft voor kinderen niet altijd spaghetti bolognese te maken. Deze pasta zit al jaren in de familie en is al net zo lang bij groot en klein geliefd.”
Welke wijn bij spaghetti met garnalen-roomsaus?
Deze smaakt heerlijk romig en licht pikant. Je proeft op de achtergrond de citroen. Schenk er daarom een frisse witte wijn bij met een wat rond mondgevoel. Denk aan bijvoorbeeld een Verdejo uit Rueda, een Soave uit Veneto, een lichte chardonnay (zonder houtlagering!) of een lichte chenin blanc uit Zuid-Afrika.
Wij dronken er een Grillo bij van het Siciliaanse wijndomein Planeta, afkomstig van Gall & Gall.
4 personen
25 minuten
Ingrediënten
400 g rauwe gepelde garnalen (diepvries)
1 chilipeper (vers of gedroogd)
2 tenen knoflook, fijngeperst
1 ui, fijngesnipperd
1 citroen
350 g spaghetti
2 eetlepels olijfolie
250 ml slag- of kookroom
50 ml witte wijn
1 kippenbouillontablet (voor ½ liter)
geraspte of geschaafde Parmezaanse kaas, voor erbij
blaadjes van 1 bosje basilicum en/of 1 handvol rucola, voor erbij
Stap 1
Laat de garnalen ontdooien. (gaat snel door de gesloten zak in een pan met lauw water onder te dompelen) Gebruik je een verse chilipeper, verwijder dan de zaadlijsten en snijd het vruchtvlees fijn. Rasp de schil van de citroen.
Stap 2
Kook de spaghetti volgens de aanwijzingen op de verpakking.
Stap 3
Verwarm intussen de olijfolie in een koekenpan en fruit hierin de chilipeper, knoflook en ui ca. 3 minuten. Bak de garnalen enkele min. mee. Giet de room en witte wijn erbij, verkruimel de bouillontablet boven de pan en roer de citroenrasp erdoor. Laat nog 5 min. sudderen.
Laat de spaghetti uitlekken in een vergiet. Schep de spaghetti door de garnalen-roomsaus en verdeel over 4 kommen of diepe borden. Bestrooi met Parmezaanse kaas, basilicum en/of rucola. Lekker met een groene salade.
Afgelopen mei verscheen, na het duimendikke Luilekkerland, een duimendikke zonnebloem-gele bijbel ‘Italië, mijn verhalen en recepten” van de hand van Volkskrant-journalist Onno Kleyn. Nou je begrijpt dat boek is niet een, twee, drie gelezen en bekeken. Daar neem je dus even de tijd voor. Ik nam mij voor om elke week een hoofdstuk te lezen en een aantal recepten te testen voordat ik mijn recensie zou schrijven. Zo gezegd, zo gedaan…
Onno ken ik eigenlijk al jaren uit het culinaire circuit. Maar telkens opnieuw weet hij mij te verrassen! Behalve dat hij ongelooflijk veel weet over food en koken (niet voor niets is hij culinair journalist), schrijft hij ook heel verleidelijk over wijn (hij weet wijn zo poëtisch neer te pennen dat papier vloeibaar wordt). Bovendien is hij een taalpurist (wijst je graag op taalfouten). En eigenlijk pas nu, na het lezen van dit boek, ontdek ik dat hij ook een op het conservatorium opgeleide operazanger is.
Kort samengevat: een zeer talentvol man die zijn sporen reeds ruim verdiend heeft.
Multifunctioneel kookboek
Maar nu over naar zijn kanariegele Italië-bijbel met de titel ‘Italië, mijn verhalen en recepten’. Het is een heel bijzonder boek. Eigenlijk meer een leesboek/roman over zijn leven (eind jaren 80) in Italië, samen met zijn grote liefde Juliëtte (nog steeds zijn echtgenote). Het doet mij een beetje denken aan ‘Rode rozen en tortilla’s’ van Laura Esquivel. Hierin wordt ook de liefde voor eten verweven in een verhaal.
In ‘Italië, mijn verhalen en recepten’ schommelen Onno & Juliëtte zes maanden door Toscane in hun 2CV. Je wordt meegenomen in zijn dagelijkse Italiaanse leven, ontmoetingen en etentjes met Italiaanse vrienden en zijn reisjes door de omgeving. Alles gelardeerd met sappige achtergrondinformatie over culinaire zaken als het maken van espresso, worst, (durum)pasta (wat is al dente, waarom 10 gram zout per liter), Italiaanse koolsoorten, het gebruik van knoflook of de bereiding van Vin Santo. Uitgebreid toegelicht en verrijkt met de historie. Al deze biografische herinneringen en geschiedkundige verhandelingen worden steeds onderbroken en afgewisseld met meer dan 150 echte Italiaanse basic-recepten. Van tiramisu, bistecca alla fiorentina, pesto genovese naar de wat minder bekende als linzensoep met pasta (minestra di lenticchie), zeelt met een korstje (tinca con crosta), armeluissaus (salsa peverada) of zoete ravioli met honing (seadas). En bij elk recept geeft hij een goede wijn-spijssuggestie.
Spaghetti alle carbonara
Om je een idee te geven hoe dit boek voelt, publiceer ik Onno’s verhaal en recept over spaghetti alle carbonara. Het recept heb ik zelf gefotografeerd (het boek is fotoloos!), want op Facebook daagde hij zijn lezers uit om mee te doen aan de wedstrijd ‘wie maakt de mooiste foto van een van zijn recepten?’.
Dit is zijn verhaal:
“Laten we eens de carbonara onder de loep nemen. Zeer populair, ook buiten het land van oorsprong. Maar wie weet kent u de discussie: wat is nou de ware, heuse bereiding? Hoe aten de Italianen van voorbije eeuwen hun spaghetti ‘op kolenbrandersmanier’?
Nou, dat deden ze niet. Er zijn geen recepten van carbonara bekend van voor de jaren 50 van de afgelopen eeuw. Net als veel andere gerechten uit het ijzeren repertoire van nu is carbonara een jong recept, althans, als we de schriftelijke uiting ervan als basis nemen. Eieren, kinnebakspek en kaas horen erin – niets anders volgens de puristen – en als zodanig is het reuze Romeins (de Romeinse huismoeders wordt clichématig verweten dat ze geen tijd of moeite willen besteden aan koken). Maar alleen op basis daarvan de ‘uitvinding’ in Rome situeren is natuurlijk onzin. Die aanhalingstekens schrijf ik ook niet voor niets. Huiselijke recepten worden niet uitgevonden. Die ontstaan. Over de evolutie van carbonara bestaan allerlei vermoedens, waarvan de meest genoemde die is van de Amerikaanse troepen die in 1944 het land van zuiden naar noorden bevrijdden en bacon en eipoeder bij zich hadden. Bacon hè, niet de guanciale, het kinnebakspek dat er nu in hoort (spek uit de hals van het varken). Een andere, wat slappere verklaring is die rond de houtskoolbranders, carbonai, in dialect carbonari, die makkelijke happen in elkaar zouden knutselen met wat voorhanden was. Misschien, misschien. Maar juist die gedroogde spaghetti was in de wouden van de Apennijnen waarschijnlijk rottig verkrijgbaar. Dan ga ik liever mee met de gedachte dat Napels weleens de geboorteplaats zou kunnen zijn. Daar bestaat een eeuwenoude gewoonte om gerechten vlak voor het serveren af te maken met een mengsel van geklopt ei en kaas. Maar waarom carbonara dan met Rome wordt geassocieerd?
Dan is er de kwestie van room. Karin Luiten, mijn geen-pakjes-en-zakjescollega en ik hebben ooit een soort cook-off gedaan. Zij maakte haar carbonara met crème fraîche, zoals de Fransen, en ik zonder. Proevers vonden ze allebei even lekker, dus daar schoten we niks mee op. Ik denk dat de aard en kwaliteit van het spek en de kaas belangrijker zijn. En zo puristisch als ik ben, toch doe ik ook een niet-puristische toevoeging aan het recept: ik gebruik knoflook.”
Uitgelekte spaghetti vliegensvlug mengen in een schaal met het ei-spekmengsel.
Het recept
Onno gebruikt 400 gram spaghetti, maar ik vind dat 300 tot 350 gram echt voldoende is. Dus kijk maar welke hoeveelheid jij zou willen gebruiken. In ieder geval: zijn versie van carbonara is heerlijk. Mijn dochter riep: ‘net zo lekker als in Italië!’, nadat ze haar bord schoon op had.
Onno adviseert dit pastarecept als een ‘Primo voor 4’. Wij aten het als hoofdgerecht. Erbij een verfrissende groene salade met komkommer, sinaasappel, rode en zwarte olijven. HEERLIJK!
4 personen
12 minuten
Ingrediënten
300 – 400 gram spaghetti
100 gram kinnebakspek, pancetta of mager rookspek in reepjes
2 eetlepels olijfolie
1 teen knoflook, gesneden
100 gram versgeraspte Parmigiano Reggiano of Pecorino
3 eieren, losgeklopt
zwarte peper uit de molen, beetje grof
Stap 1
Kook de pasta al dente (ca. 10 minuten) in ruim water met 10 gram zout per liter.
Stap 2
Bak intussen, in een koekenpan op halfhoog vuur, de spekjes in een sliertje olie. Uitbakken hoeft niet, net een beetje kleuren is genoeg: 3 à 4 minuten. Bak de laatste krappe minuut de knoflook mee. Doe het spek en het bakvet met de knoflook in een ruime kom of schaal. Roer er als eerste de kaas en dan de eieren en wat versgemalen peper door.
Stap 3
Laat de pasta uitlekken en meng vliegensvlug met het ei-spekmengsel. Klaar. De hitte van de pasta doet het ei bijna stollen en dat maakt de saus. Eet je dit als hoofdgerecht, serveer er dan een salade bij met bijvoorbeeld sinaasappel, komkommer en olijven.
Welke wijn erbij (volgens Onno)?
Hier kan best een witte wijn bij, maar het ei maakt ook stoer rood mogelijk. Laten we eens gek doen: Lagrein uit Alto Adige?
Ik zeg: witte wijn, zoals bijvoorbeeld een Pinot Grigio, Pinot Bianco of Orvieto.
Bestellen kun je hier:
Titel : Italië, mijn verhalen en recepten Auteur : Onno Kleyn Uitgever : Singel Uitgeverijen / Nijgh & van Ditmar ISBN : 978 90 3880 6419 Prijs : € 32,50
Meer heerlijke recepten met bijpassende wijnsuggesties? Meld je aan voor de nieuwsbrief.
INTERESSE GEWEKT?
Volg mij dan op Instagram, Facebook of Pinterest en blijf op de hoogte van mijn laatste culinaire avonturen.
Meer heerlijke recepten met bijpassende wijnsuggesties? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief.
Verse pesto maak je echt zelf! Laat je niet verleiden tot potjes of bakjes. Er gaat niets boven vers gemaakte pesto. Heel eenvoudig te maken van basilicum, pijnboompitten, olijfolie en Parmezaanse kaas. Maar je kunt hiermee ook heel eenvoudig variëren! Deze keer vervang ik de pijnboompitten door pecannoten. Pecannoten smaken net als pijnboompitten wat zoetig. Ze hebben een boterachtige smaak en zijn dus heel geschikt om pesto van te maken.
Voeg, naast de basilicum, nog wat verse munt toe, en je hebt ineens een geweldige pesto met een twist. Je kunt hier natuurlijk van alles mee doen: op brood, door de pasta, door geroosterde groenten.
Liever Vegan?
Maar ik bedacht deze combi met dunne tagliatelle en courgettespaghetti (K&K te koop in de supermarkt). Allemaal smaken die bij elkaar passen. En zo heb je ineens een waanzinnig pasta die lekker gezond en vegetarisch is. Wil je het recept ook nog eens omturnen naar VEGAN? Dan laat je gewoon de Parmezaanse kaas achterwege. Gaat ook heel goed.
Dit pastagerecht smaakt zomers en fris door de munt en basilicum. Drink hier een kruidige witte wijn bij met wat milde zuren en een rond mondgevoel. Mijn voorkeur gaat uit naar Verdejo, witte Gaillac, of een Italiaanse Soave.
Maak eerst de pesto. Doe alle ingrediënten in de keukenmachine. Draai de machine, gebruik de pulseknop, tot een stevige saus ontstaat. Breng op smaak met zout en peper.
Stap 2
Breng ruim water aan de kook met zout. Kook de lnguine volgens gebruiksaanwijzing (ca. 10 minuten). Voeg de laatste minuut de courgette toe. In vergiet afgieten en laten uitlekken. Verdeel over 4 voorverwarmde pastaborden. Pesto erop scheppen. Garneer met wat Parmezaanse kaas. Lekker met een groene salade met avocado en ei.
Extra: gekonfijte tomaatjes
Je kunt voor de kleur én smaak eventueel nog gekonfijte tomaatjes toevoegen. Die maak je als volgt: halveer 400 gram kerstomaatjes. Meng met 1 eetlepel olijfolie, zout en peper. Zet ze ca. 40 minuten in een oven op 150 °C. Verdeel over de pasta. Zo wordt deze pasta nog lekkerder!
Pesto over?
Mocht je nog pesto overhouden? Je kunt het heel goed invriezen. Schenk de pesto in een ijsblokjesvorm en vries in. Haal ze daarna uit de vorm en doe de blokjes pesto over in een vrieszakje. Zo kun je heel gemakkelijk de pesto (in gedeelten) opnieuw gebruiken als je het nodig hebt.
INTERESSE GEWEKT?
Volg mij dan op Instagram, Facebook of Pinterest en blijf op de hoogte van mijn laatste culinaire avonturen.
Meer heerlijke recepten met bijpassende wijnsuggesties? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief.
Doordeweeks wil je vaak wat sneller klaar zijn, toch? Daarom voor vandaag een snel pastagerechtje: tagliatelle met gorgonzola en peer. Pancetta geeft bite en body aan dit gerecht. Staat in 15 minuten op tafel! Heerlijk Easy toch?
Welke wijn bij ‘Tagliatelle met gorgonzolasaus’?
Kies voor een Pinot Grigio! De pasta heeft, net als de wijn, een lichtromig en filmende structuur. De aroma’s van peer passen goed bij het ziltige van de gorgonzola. Belangrijk is dat de zuren in de wijn het gerecht niet overvleugelen. Het bittertje in de wijn sluit mooi aan bij de rucola in het gerecht.
4 personen
15 minuten
Ingrediënten
1 grote stevige, net rijpe peer (Doyenne de Comice)
150 gram pancetta, in plakjes
350 gram verse tagliatelle
150 ml kookroom
150 gram gorgonzola dolce
zout, versgemalen peper
50 gram rucola, grof gesneden
Stap 1
Schil en snijd de peer in partjes. Bak de pancetta uit in een koekenpan. Schep uit de pan en bak de peerpartjes in het achtergebleven spekvet.
Stap 2
Kook de tagliatelle in kokend water met zout gaar volgens gebruiksaanwijzing op de verpakking. Breng in een steelpan de room met de gorgonzola aan de kook. Blijf roeren totdat er een dikke saus ontstaat en de gorgonzola is opgelost. Breng op smaak met zout en peper.
Stap 3
Giet de pasta af. Verdeel over 4 warme borden. Schep de peerpartjes en de gorgonzolasaus erop. Verdeel de pancetta en rucola over de borden.
INTERESSE GEWEKT?
Volg mij dan op Instagram, Facebook of Pinterest en blijf op de hoogte van mijn laatste culinaire avonturen.
Meer heerlijke recepten met bijpassende wijnsuggesties? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief.
‘Hoewel een stroganoff oorspronkelijk met vlees wordt bereid, is deze stevige vegetarische versie misschien wel lekkerder’, zegt Katy Holder, de schrijfster van het kookboek ‘Slow Cooked Vega’. En inderdaad lekker is deze vegetarische stroganoff absoluut. Maar of je hem met de slowcooker zou moeten maken, dat betwijfelen wij ten zeerste. Je bent zonder slowcooker namelijk zo veel sneller klaar (in 25 minuten), dat zo’n apparaat eigenlijk weinig toevoegt. We hebben beide versies getest, met en zonder slowcooker. De smaak blijft hetzelfde, alleen de tijd verschilt. Wat ga jij doen?
Welke wijn bij pasta met paddenstoelensaus?
Het gerecht is heerlijk; vlezige paddenstoelen in een romige paprika-tomatensaus met verse tagliatelle. Kies voor een ronde witte (bijv. Zuid-Afrikaanse Chenin Blanc) of een ronde rode wijn die past bij het mondgevoel van dit gerecht. Denk aan een ronde Chileense Carmenère die ook aansluit op het aardse van de paprikapoeder. Of een Oostenrijkse Zweigelt. Makkelijk en wat lichter.
4 personen
3 uur en 10 minuten (slowcooker)
Ingrediënten
750 gram stevige (gemengde) paddenstoelen, zoals kastanjechampignons of portobello’s
3 eetlepels olijfolie
2 eetlepels boter
2 sjalotten of 1 kleine ui, fijngesnipperd
2 teentjes knoflook, fijngehakt
3 theelepels milde paprikapoeder
3 eetlepels bloem
1 groentebouillontablet
3 eetlepels tomatenpuree
250 ml crème fraîche
zout, versgemalen zwarte peper
worcestershiresauce
2 eetlepels grofgehakte peterselie
Stap 1
Snijd de kleine paddenstoelen in vieren en de grotere exemplaren in even grote stukken. Verhit de olie en boter in een grote koekenpan en bak de sjalot, knoflook en paprikapoeder 2 minuten op middelhoog vuur. Voeg de paddenstoelen toe en bak 4 minuten. Schep de bloem erdoor en bak nog 2 minuten.
Stap 2
Schep het paddenstoelenmengsel in de slowcooker*. Verkruimel de bouillontablet erboven en roer er de tomatenpuree, crème fraîche en 300 ml water door. Kook de paddenstoelen stroganoff 3 uur op de lage stand.
Stap 3
Breng de paddenstoelen stroganoff op smaak met zout en peper en worcestershiresauce en bestrooi met peterselie. Lekker met verse pasta (tagliatelle) en groene salade.
ZONDER SLOWCOOKER!
*Je kunt het gerecht ook zonder slowcooker maken. Gebruik dan een grote hapjespan of braadpan en stoof de stroganoff ca. 15 minuten met het deksel op de pan. De bereidingstijd wordt dan 25 minuten.
Bestellen kun je hier:
Titel : Slow Cooked Vega Auteur : Katy Holder Uitgever : Uitgeverij Good Cook ISBN : 978 94 6143 205 6 Prijs : € 23,50
Vandaag een snel pastagerechtje: tagliatelle met spinazie en walnoten. Staat in 15 minuten op tafel! Let op: dit recept is voldoende voor 2 à 3 personen!
Wat drinken we bij tagliatelle met spinazie en walnoten?
Kies voor een Italiaan uit Sicilië, gemaakt van de nero d’avola-druif. De wijn is rond en heeft veel sap. Dat past goed bij de frisse smaak van het gerecht met spinazie en basilicum. Toch heeft hij ook iets stroefs, met name in de afdronk. Dat geeft aansluiting met het stroeve mondgevoel dat spinazie en walnoten hebben.
3 personen
15 minuten
Ingrediënten
400 gram (wilde) spinazie
100 gram ongebrande walnoten
1/2 rode peper, in kleine stukjes
3 eetlepels olijfolie
2 teentjes knoflook, fijngehakt
250 gram verse tagliatelle
1 bosje basilicum, fijngesneden
zout, versgemalen peper
100 gram Parmezaanse kaas, geraspt
Stap 1
Was en kook de spinazie heel snel, tot hij is geslonken. Doe over in een vergiet, spoel af onder koud stromend water en druk het vocht eruit. Snijd grof.
Stap 2
Rooster de walnoten in een droge koekenpan lichtbruin. Verhit in een hapjespan de olie. Fruit de knoflook met de rode peper even aan, voeg de spinazie toe en bak even mee. Roer de basilicum door de spinazie. Breng op smaak met zout en peper.
Stap 3
Breng intussen in een andere pan ruim water aan de kook. Kook de tagliatelle in ca. 4 minuten gaar. Roer het spinaziemengsel door de pasta. Verdeel over 4 diepe borden. Bestrooi met walnoten en de Parmezaanse kaas. Schenk er aan tafel ruim extra olijfolie overheen. Heb je zin om er toch iets van vlees bij te eten? Lekker met een tomatensalade met grapefruit.
INTERESSE GEWEKT?
Volg mij dan op Instagram, Facebook of Pinterest en blijf op de hoogte van mijn laatste culinaire avonturen.
Meer heerlijke recepten met bijpassende wijnsuggesties? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief.
Wij gebruiken cookies om het gebruik van de website te analyseren en het gebruiksgemak te verbeteren. Je gaat hiermee akkoord door gebruik van de site en / of op akkoord te klikken. AkkoordLees meer
Jij hamstert momenteel toch niet? Of stiekem een beetje? Bij de grootgrutter is bijna niet meer aan gedroogde pasta in wat voor soort of vorm dan ook te komen. En ook de rekken met blikken en potten zijn grotendeels leeggeroofd net als, ja hoor, we nemen ‘m nog een keer mee; de rollen pleepapier. Niet aan te slepen. Ik heb de idee dat Nederland thuis goed in de voorraad zit.
Titel :
Titel : 
Titel : 
Voeg, naast de basilicum, nog wat verse munt toe, en je hebt ineens een geweldige pesto met een twist. Je kunt hier natuurlijk van alles mee doen: op brood, door de pasta, door geroosterde groenten. 
Titel : 
