“Nederlandse bubbels doen niet meer onder voor cava of crémant.” Een gewaagde stelling en dus namen op zondag 15 april circa 40 vinologen en wijnboeren de proef op de som. De Verenigde Vinologen Nederland (VVN) vulde een proeftafel met twaalf mousserende wijnen uit Limburg, Gelderland, Zeeland en Friesland van 10 verschillende domeinen. Met andere woorden: hoe staat het met de kwaliteit van Nederlandse bubbels? Anne Wouters, co-auteur van het onlangs verschenen boek Bubbles, vertelt er meer over.
Piwi of klassiek?
Wijnbouw in Nederland, dat kan. En zelfs met een bubbel. Omdat schimmels (zoals meeldauw en valse meeldauw) in ons vochtige klimaat op de loer liggen werd jaren geleden gezocht naar schimmeltolerante en vroegrijpe druivenrassen. Deze nieuwe rassen – liefkozend piwi genoemd, een afkorting voor pilzwiderstandsfähigen rebsorten – zijn niet bij iedereen zo geliefd. Wijn van piwi’s zou minder complex zijn en te herkennen aan een licht bittere afdronk. De kenner prefereert wijn van de klassieke druivenrassen. En dus luidde de vraag na elke blind geproefde wijn: “piwi of klassiek?”
Maar eerst de theorie
Historica en registervinoloog Mariëlle Beukers neemt ons mee in de historie van Nederlandse wijnbouw. Van de eerste tekenen in een oorkonde uit de Middeleeuwen, wijngaarden binnen de besloten muren van kloosters en abdijen, de gevolgen van de kleine ijstijd tot de herintrede sinds de jaren ’60 met pioniers Slavante en Apostelhoeve.
Oenoloog en wijnbouwtechnisch ingenieur Adam Dijkstra neemt het stokje over en belicht de uitdagingen van de Nederlandse wijnboer. Tijdens de bloei, omzetting en rijping ligt al menig gevaar op de loer en dan moet het werk in de kelders nog beginnen.
Zo maar enkele dilemma’s die de wijnmaker tegenkomt: een tirage van suiker en water of geperst druivensap waardoor aromastoffen behouden blijven, wel of niet kneuzen voor persing (in tegenstelling tot Frankrijk is dat in ons land toegestaan en kan het ontzurend werken), een verticale (fruitiger) of horizontale (vollere tonen van brioche) gistrijping.
Moment suprême
Tijd om te proeven. In het glas mousserende wijnen van:
Wijngaard St. Martinus (Funkelwien, Brut Prestige en Franciska),
Betuws Wijndomein (Linge Brut),
Domein Holset (Prins van Holset),
Wijngaard de Frysling (Brûswyn),
Fromberg (Brut classique),
Wijngoed Thorn (Pinot brut),
Hoeve Nekum (Brut),
Wijnhoeve de Kleine Schorre (Brut de Zélande),
Apostelhoeve (Cuvée XII Brut) en
Wijnhoeve de Colonjes (Belle de Colonjes rosé).
Allen gemaakt op traditionele wijze, met een tweede gisting op fles. En dat is niet de enige overeenkomst. Fruit domineert, in positieve zin. Van citrus en fris groene appel tot perzik, abrikoos en meloen, soms wat rijper (Brûswijn). Licht kruidig in geur, bloemig (Fromberg) tot zelfs hartige tonen (Hoeve Nekum). De mousse fijn geïntegreerd, een alcoholpercentage rond de 12,5/13%, zuiver en met een prima lengte.
Piwi of klassiek? Maar een enkeling durft de gok te wagen, en zit er regelmatig naast.
Bubbels van Nederlandse bodem zijn in opkomst, terecht, maar er is een nadeel… ze zijn duur. Als de vraag maar groeit, dan volgt de oplossing vanzelf.
Meer weten over mousserende wijnen? Onlangs verscheen bij uitgeverij Lannoo het boek Bubbels! Geschreven door Anne Wouters en Ron Meijer.
Op de hoogte blijven van het laatste wijnnieuws? Meld je aan voor de nieuwsbrief.
Geef een reactie