Interview met wijnvrouw Elise Moeskops

De race om de titel ‘Wijnvrouw van het Jaar 2020’ begint naar z’n eind te lopen. Vorig jaar vond deze wedstrijd voor de eerste keer plaats en won wijnspecialiste Birthe van Meegeren (lees nog even mijn verhaal) de begeerde titel. Inmiddels zijn alle nominaties voor dit jaar (2020) bekend: multitalent Tjitske Brouwer van Vinoblesse, wijnschrijver Magda van der Rijst, wijndocent Anja Vondenhoff en sommelier Elise Moeskops. Maar wie is Elise precies en waarom is zij genomineerd? I Love Food & Wine zet haar in de schijnwerpers en stelde nog een paar persoonlijke vragen.

Wie is Elise Moeskops?

Elise Moeskops (1983) komt uit een bourgondisch nest waar haar vader zelf bier brouwde en wijn maakte van druiven uit de tuin. Tijdens haar studie en werk in de horeca ontmoette ze de twee belangrijkste mannen in haar leven: wijnimporteur Hans Bijvoets en chef Rogier van Dam, die later haar geliefde werd. Ze werd de rechterhand van Bijvoets en leerde van hem alles over Italië als wijnland. Samen met Rogier opende ze in 2010 restaurant Lastage, dat na een jaar al zijn eerste Michelinster kreeg. In 2019 opende Elise in Amsterdam Noord haar tweede restaurant Lazuur, samen met chef Sherif Khalil.

Bijnaam: ‘de encyclopedie’

Elise vertelt haar gasten graag over de wijnboeren wiens wijnen ze op de kaart heeft staan. Over hun werk, maar vooral over hun passie om de mooiste wijnen te maken. Elise ziet zichzelf als boodschapper tussen de wijnboer en de gasten in haar restaurant, en is altijd op zoek naar parels uit bijzondere wijnjaren. Het personeel van Lastage noemt haar dan ook liefkozend ‘de encyclopedie’.

Samengevat: Elise is vooral gekozen vanwege haar ondernemerschap tijdens de Corona-periode. Zij sprong meteen in de overlevingsmodus, zoals ze zelf zegt. Organiseerde als eerste online wijncursussen inclusief proefmonsters en proeverijen via Instagram in samenwerking met Coravin. Op dit moment heeft zij tevens een samenwerking met het Internationale Theater Amsterdam, dat vanwege COVID-19 leeg staat. Momenteel mag restaurant Lastage hier als pop-up-restaurant koken.

1.Elise, je bent als vierde wijnvrouw genomineerd, zag je dit aankomen?

 ‘Nee, totaal niet, ik vind een waardering als dit echt te gek. Maar had niet verwacht dat ik daar al “af” genoeg voor was. Als je kijkt welke andere vrouwen genomineerd zijn, dan ben ik echt ontzettend trots.’

2. Wat vind je van dit initiatief om vrouwen meer voor het voetlicht te krijgen in de wijnwereld? Is dit nog steeds nodig?

‘Helaas wel. Ik ben daar zelf erg in mijn mening over veranderd de afgelopen tijd. Ik weiger ergens een excuus-Truus te zijn, maar dit geeft zichtbaarheid en rolmodellen. Dat is toch echt wat anders. Toen ik in 2007 een commerciële rol bij een wijnimporteur had was ik als 24-jarige vrouw echt een uitzondering en dat heb ik ook echt gevoeld. Dat zijn we nu wel iets minder, maar nog steeds zijn we ver in de minderheid. Het gaat gewoon niet snel genoeg, dus we moeten aan de bak.’

3. Dit laatste half jaar onder invloed van Corona heeft jouw leven aardig in de war geschopt. Wat heeft je het meest geraakt?

‘Poeh, wat niet zou ik bijna zeggen. Financieel is het natuurlijk een drama als je in een keer dicht moet met twee restaurants, vooral nadat we net onze spaarpot hadden omgekeerd in een nieuwe zaak. Daarnaast lag ook mijn merkactivatie werkzaamheden in één keer stil. De evenementen die ik op de rol had staan gingen ook niet door. Het fijne is dat uiteindelijk overheerst dat het wel kán. Dat je, als je je schouders eronder zet, je merkt dat het ook uitbetaalt dat je in het verleden met veel plezier dingen voor anderen hebt gedaan. Dat je een bepaalde gunfactor hebt opgebouwd. Zonder dat je dat nou bewust hebt gedaan, is het echt goed voor je vertrouwen in de mensheid dat je dat nu terugkrijgt. ‘Maar er waren ook wel wat ‘brokken in de keel ‘-momenten.

4. Covid-19 heeft je in de versnelling gezet, vertelde je in je speech. Wat heb je geleerd, en hoe ziet jouw overlevingsstrategie eruit?

 ‘Als het dan in een keer moet, dan valt ook veel schroom weg. Ik ben toch iemand die liever mensen helpt dan om hulp vraagt. Maar ik vraag me nu af en toe af waarom ik ooit moeite heb gehad om mensen te bellen met een idee. Niemand vindt het vervelend als je een voorstel doet waar in principe iedereen beter van wordt. Misschien zie ik het op dat moment anders, maar nee is ook een antwoord. Huppetakee, gewoon doen. Ik ben eigenlijk zelf ook verbaasd hoeveel er gelukt is in de afgelopen drie maanden, online wijnlessen, pop-up wijnwinkel, Lastage verhuizen, instagram video’s. Ik had het allemaal ook nog nooit gedaan, maar blijkbaar kan het gewoon in drie maandjes.’

Ik weiger ergens een excuus-Truus te zijn!

5. Je bent nu genomineerd als wijnvrouw van het jaar, met name vanwege je ondernemerschap. Maar dat is zeker niet het totale plaatje. Vertel ons wat je allemaal nog meer doet.

‘Even denken, twee restaurants en een merkactivatie bureautje zijn wel de basis. Daarnaast heb ik altijd wijnlessen gegeven. WSET en een eigen gezelligheidscursus bij een wijnwinkel, en collega restaurateurs vragen me af en toe om personeel bij hun te trainen. Wat ik erg vleiend vind, maar helaas niet altijd tijd voor heb. Dan ben ik graag maatschappelijk actief, op het moment vertaalt zich dat het concreetst doordat ik nu voorzitter van D66 Amsterdam ben. Superleuk om 3500 leden aan de gang te krijgen om te proberen om de wereld lokaal een beetje beter te maken. Dat was de afgelopen periode ook fijn, want ik kreeg zowel handel als horeca veel op de lijn met vragen. Die kon ik door mijn politiek netwerk echt verder de weg wijzen. En als ik tegen onrecht aanliep heb ik dat ook echt naar de tweede kamer kunnen doorzetten. En dat heeft soms geholpen, al is het maar dat de mensen die me belden ook een stapje verder kwamen.’

6. Wat zijn je ambities voor de toekomst, met name na Corona?

‘Het zou fijn zijn als de rust weer even een beetje wederkeert, dit is ook voor mijn personeel echt een pittige periode. Een beetje rust voor hen is voor nu dan ok de grootste ambitie. Ik moet zeggen dat ik op een rare manier wel aan het genieten ben van mijn geïmproviseer van de afgelopen periode. Maar als de boel dan weer in wat rustiger vaarwater komt, dan zou ik heel graag mijn port -liefde nog verder uitdiepen. En daar zou ik dan ook graag wat over gaan schrijven. Ik heb altijd graag geschreven, maar heb er zelden de rust voor genomen. En heel misschien dat ik dan zelfs wel een poging ga doen om wat Portugees te leren. Maar zeg maar niet tegen mijn partner in Lazuur dat ik dat heb gezegd, want die lacht me als half-Portugees altijd heel smakelijk uit om mijn uitspraak van Portugese druiven.’

7. Tot slot: welke fles staat er altijd koud in jouw koelkast?

‘Die is makkelijk, halfjes champagne. Dat vind ik echt de grootste verwennerij voor mezelf. Een halfje is echt een mini-feestje.’