Chardonnay is nog altijd niet aan te slepen. Sauvignon Blanc is populairder dan ooit. En met Riesling kun je je profileren als heuse kenner. Maar wie drinkt er vandaag de dag Chenin? Ook die staat in de boeken als een ‘klassieke’ witte druif. Het blijft hoogstwaarschijnlijk bij een twijfelachtig flesje uit Zuid-Afrika wegens de lage prijs. Maar klassieke Chenin van de Loire in droge vorm als Vouvray, Saumur of Savennières? Stilte.
Die droge versies van chenin – het achtervoegsel ‘blanc’ komt in de officiële Franse benaming niet voor – uit het Loiredal staan nu eenmaal niet bekend om laagdrempeligheid en een ‘fruitgedreven’ karakter. Nee, het zijn wijnen met van nature hoge zuren, nadrukkelijk aanwezige mineralen en aroma’s die nu niet direct ‘aha’-reacties oproepen. Die chenin dus maar liever verwerken tot mousserende wijn, zoals de afgelopen jaren steeds vaker is gebeurd? Niet doen, want net als in Zuid-Afrika – het land met wereldwijd de grootste aanplant – is er ook in zijn thuisland langs de Loire sprake van een zekere herwaardering.
Verbeterde kwaliteit
Ook in de Loire is men beter gaan letten op rendementen en daarmee ook op optimale rijpheid. Vanwege die hoge zuren is dat absolute noodzaak als je hem droog wilt vinifiëren. Een tweede grote stap vooruit is de inperking van het zwavelgebruik geweest. Men was daar nogal royaal in omdat chenin in de wijngaard erg gevoelig is voor botrytis en vaak ook met een gram of wat restsuiker gebotteld wordt. Let wel, we hebben het nog steeds over het type sec, niet over zoete varianten. Te veel zwavel is echter funest voor de aroma’s en de frisheid. Gebleven is gelukkig die voor de Loire unieke mineraliteit die de wijnen zo spannend maakt voor de gastronomie. Het aardige is dat de chenin niet eenkennig is wanneer het aankomt op bodemvoorkeur. Je vindt hem zowel op de ‘witte’ kalkbodems van Touraine in appellations als Vouvray en Mountlouis-sur-Loire en rond Saumur, evenals op de ‘zwarte’ schistbodems in Anjou.
Savennières
De mooiste expressie van die schistbodem kom je tegen in Savennières, een kleine appellation vlakbij Angers met behoorlijk steil naar de Loire aflopende hellingen. Het is een appellation met producenten die er na jaren van getob weer ‘zin in hebben’ en daarbij aardig geholpen worden door een reeks van goede oogstjaren. Une appellation qui bouge, om het op zijn Frans te zeggen. Dat mag ook wel, gelet op de historische reputatie en het terroirpotentieel, maar het moet hier en nu natuurlijk wel concreet waargemaakt worden. Hoewel de wijnen een stuk sneller drinkbaar geworden zijn, rijpen ze nog altijd met gemak een jaar of tien, vijftien. Toegegeven, sexy allemansvrienden zullen het nooit worden. Het blijven aristocraten, en dat is maar goed ook. Prachtwijnen voor niet bang is voor complexiteit. Wellicht kun je Savennières zelfs omschrijven als een intellectuele wijn. Of om Eric Asimov, de wijnschrijver van The New York Times, te citeren: ‘The Thinking Person’s White Wine.’
Schoolvoorbeelden van Savennières qua zuiverheid en complexiteit komen ondermeer van vader en zoon Claude en René Papin en hun Château Pierre Bise. Hun bedrijf is overigens gevestigd in de Coteaux du Layon, aan de overkant van de Loire, waar ze al even fraaie edelzoete wijnen maken. Hun standaard Clos de Coulaine 2013 kost in Nederland € 15,50, terwijl de cru Roche aux Moines 2011 op € 22,75 komt.
Importeur: Terroirwijn
Meer weten over wijn & spijs? Geef je hier op.