Pasta kent geen grenzen

Op 4 oktober 2017 door Anita Ootjers

‘Het leven is een combinatie van tovenarij en pasta’. Dit citaat van Federico Fellini staat voorin het kookboek Puur Pasta van de Italiaanse Laura Santtini. In dit boek onthult Santtini haar drie pastageheimen. 1) Hoe bouw je snel een pastagerecht op: wat kies je als ingrediënten. 2) Pasta koken als een Italiaan: wat moet je hebben om een goede pasta te kunnen koken en 3) Hoe meng je als een goede Italiaan de pasta door de saus. Want we weten denk ik allemaal dat het nog niet eenvoudig is om een echte goede, niet-klevende pasta op tafel te zetten. Dit boek is een eyeopener wat dat betreft.

Inhoud toon

Het kookboek

Naast de pastageheimen staan in het boek ook basisrecepten voor verse pasta en gnocchi, diverse recepten voor rode saus en recepten met gebruinde boter, olie en kookwater. En natuurlijk nog vele heerlijke recepten met sauzen die onder te verdelen zijn in snel en makkelijk, funghi en groenten, vis en zeevruchten en vlees en gevogelte. Alles voorzien van fraaie foto’s van Christopher Scholey.

Uitgeprobeerd

Dochterlief mocht een recept uit het boek zoeken om te gaan maken, en als pesto-liefhebber koos ze voor de ‘Klassieke pasta genovese’.

In het boek wordt dit gerecht met een verse trofie pasta gemaakt: hand gerolde kronkelige vormpjes van tarwebloem en water. Trofie is een pasta afkomstig uit de streek Ligurië in Italië en wordt vaak in combinatie met een pesto genovese (letterlijk: uit Genua) gegeten. Aangezien ik alleen nog maar een restje trofie over had van onze laatste reis naar de Cinque Terre en het in Nederland niet overal verkrijgbaar is, gebruikte ik nu een fusillata, die qua vorm hetzelfde oogt. Eerst wordt in de vijzel de pesto gemaakt van een paar handen basilicum (niet te zuinig), knoflook, geroosterde pijnboompitten en een beetje zout, niet te ruw anders verpest je de textuur. Hierna worden er gelijke delen geraspte pecorino (schapenkaas) en geraspte Parmigiano Reggiano aan toegevoegd en vervolgens olijfolie, net zoveel totdat het een mooie pesto wordt.

Vervolgens wordt de pasta gekookt in ruim water. De sperziebonen uit het recept heb ik gelijk met de pasta gekookt; het boek zegt dat het slechts de laatste drie minuten moet, maar dan zouden ze zeker niet gaar zijn geweest. Ook voeg ik kleine blokjes aardappel toe aan de pasta en boontjes en laat alles koken. Bij het afgieten vang ik wat kookwater op (dé tip uit het boek!). De hete uitgelekte pasta, aardappels en sperzieboontjes doe ik weer terug in de pan, voeg de pesto en een scheut kookwater er aan toe en roer alles op een hoog vuur stevig door. Wanneer je een iets romige saus wilt, kun je wat slagroom, Griekse yoghurt of crème fraîche toevoegen. De pasta serveerde ik met nog wat extra geroosterde pijnboompitjes, geraspte Parmigiano en wat versgemalen zwarte peper. We hebben heerlijk gegeten!

Mening

Pasta is bij ons thuis sowieso altijd goed. Als we op vakantie zijn, draaien we als lunch altijd een ‘snelle pasta’ in elkaar. Dus dit boek verdwijnt zeker niet achterin de kast. Want er staan zoveel lekkere gerechten in! De eerstvolgende wordt de Singaporese pasta, want pasta kent geen grenzen schrijft Santtini, en daar ben ik het helemaal mee eens!