Of ik uit me zelf ooit in Brasserie La Paix terechtgekomen was? Waarschijnlijk niet. Maar ja, hoe gaat zoiets? Je krijgt een uitnodiging voor een proeverij van Japanse koshu-wijnen. Weer eens wat anders dan suffe sake. Als die proeverij ook nog eens in Brussel gehouden wordt, met de Japanse ambassadeur in België erbij, dan maak je daar een maandag voor vrij en pak je de trein. Er zijn immers maar weinig steden waarmee ik een vergelijkbaar intense haat-liefdeverhouding koester!
Wie mocht denken dat zo’n partijtje in een van die chique bourgeois eettempels van de Belgische hoofdstad gehouden werd, zit er naast. Plaats van handeling was namelijk die brasserie La Paix in Anderlecht, niet ver van het kanaal af, in 1892 geopend pal tegenover de toenmalige slachthuizen. Na gedane zaken kwamen veehandelaren hier binnen om het bij een groot bord vlees op een stevig drinken te zetten.
Franse kookkunst
La Paix ligt in een van die multiculturele Brusselse wijken van twijfelachtig allooi. Zo niet compleet verloederd, dan toch op zijn minst behoorlijk verslonsd. Toeristen zul je er dus niet tegenkomen. En als het dan ook nog regent… Ondanks die wat rafelige omgeving is La Paix het wandelingetje vanaf station Brussel Zuid meer dan waard. Dat is te danken aan de kookkunst van de Fransman David Martin die, behalve in Londen, ook bij Bruneau in Brussel in de keuken stond. Hij leerde in Brussel de dochter van de toenmalige uitbaters van La Paix kennen, trouwde met haar en besloot om van de zaak van zijn schoonouders zijn eigen restaurant van te maken. Met succes, want sjofele buurt, simpel interieur en informele ambiance of niet, Michelin kreeg in de gaten dat hij verdraaid goed kookt en beloonde dat met een ster.
Lunchrestaurant
La Paix is ook een buitenbeentje als het om openingstijden gaat. Het is namelijk een lunchrestaurant, alleen op vrijdagavond open voor diner. Dat is in het Brusselse een hoogst uitzonderlijk gegeven. De patron heeft trouwens nog meer pijlen op zijn boog, want hij heeft ook de culinaire supervisie over Brasserie – in de moderne betekenis – Bo Zar in het Paleis van Schone Kunsten.
Wat maakt David Martin nu tot een van de spannende chefs in Brussel?
Hij maakt zich sterk voor ‘eenvoudige’ brasseriegerechten zonder kunstjes en franje, dat alles op basis van wat zo vaak clichématig wordt aangeduid als ‘eerlijke’ producten. Zijn bereidingen bevatten een stevige knipoog naar de goedburgerlijke keuken van weleer. Met, hoe kan het anders gelet op het verleden van de locatie, vlees in de hoofdrol. Inclusief zogenaamd mindere delen of organen. Dus denk aan zwezerik, perskop, oren, wangen, rillettes etc. Maar dan wel met een eigen accent, waarbij Martin zich betoont als de vakman die een stapje extra durft te zetten. Hij is niet bang om bijvoorbeeld Japanse accenten aan te brengen. Zie zijn werkelijk fabelachtige poulet de Bresse Shio-Koji, op smaak gebracht met een marinade van miso, sake, mirin en yoghurt. Kip met een prachtige, nootachtige smaak, zoals ik nog nooit eerder kip gegeten heb. Waarmee de keuze van La Paix als plaats voor die koshu-proeverij verklaard is. Kortom, dit is een bestemming voor ware fijnproevers.
Zet Anderlecht op de verlanglijst
En de wijn in La Paix? Ik heb er geen flauw idee van wat men daar normaliter schenkt, al zal er vermoedelijk er wel het nodige regionaal Frans aan te pas komen. Over drank gesproken, een paar straten verderop bevindt zich de in de Gheudestraat de artisanale brouwerij Cantillon met het Brussels Museum van de Geuze. Ook zo’n adres waarvan er allesbehalve dertien in een dozijn gaan. Vergeet dus de toeristenvallen van de Beenhouwersstraat en het treurige Manneken Pis in het centrum. Ware fijnproevers gaan naar Anderlecht!
Om een idee te krijgen waar je terecht komt, kijk naar dit YouTube-filmpje.
Brasserie La Paix
Rue Ropsy-Chaudronstraat 49
1070 Brussel (Anderlecht)
Geef een reactie